آینه دو چهره دارد

هفده سالم بود، ینی حدودهای پانزده سال پیش، یا به عبارتی سالهای 82 و 83، باور بفرمایید آن وقتها اینترنت و کلا فضای آنلاین خیلی با چیزی که امروز می‌بینید تفاوت دارد. خصوصا برای من که از همان ابتدا، و ال آینه دو چهره دارد...ادامه مطلب

آینه دو چهره دارد...

این روزها روی یک پروژه ای کار می کنم که در باب نوشتن است. چیز نسبتا جالبی ست. یک طورهایی هم دوستش دارم. مثلن الان من می توانستم همین را آنجا بنویسم... اما بعضی چیزها جایشان را به بعضی چیزهای دیگر هرگز نخواهند داد. البته نه اینکه آنجا ننویسم، اتفاقن می نویسم. منتها بعضی چیزها را هرچقد آدمهای کمتری ب آینه دو چهره دارد...ادامه مطلب

آینه دو چهره دارد...

در آن راهرو چند در وجود داشت. 308، 309 و 310. این سه تا شماره روی درهای انتهایی نوشته شده بود. اولی نصفش روبروی آشپزخانه  و نصف دیگرش روبروی راهروی ورودی بود. رنگ دیوارها آبی بود که به سبز می زد. درها نارنجی بودند. در هرکدام 5 جوان به فاصله ی نهایتا دو متر از هم زندگی می کردند. یعنی مجموعا 15 جوان داشتیم که بیشترین فاصله شان 15 تا 20 متر بود. باورم نمی شود، هرکدام الان ساعت ها با هم فاصله داریم و از ابعاد دیگر شاید هزاران سال ... من هنوز دلتنگ آن روزها می شوم، برایم مهم نیست  همقطاران چطور به این قضیه نگاه می کنند، من آن روزها را دوست دارم و بهشان افتخار می کنم. آن وقت آینه دو چهره دارد...ادامه مطلب

با یک ضرباهنگ بی تفاوت، روی صفحه خاموش و روشن می شود. اولین نشانه های ننوشتن. که جای قلم و کاغذ را که بیش از اینها شاعرانه بود پر کرده. و بی صداییش از صدای خودکار و مداد صدبار بدتر است روی کاغذ.

باری ......

کسی نبود که شعر مرا بخواند

و من از دست ننوشتن

شکایت آورده ام

به دست تو

آینه دو چهره دارد...

 

بعد از آنکه آخرین سرباز تفنگش را بر زمین گذاشت

پس از پژمردن دسته گلها که به نشانه بازگشت به من هدیه کرده بودی

قبل از گفتن نخستین شعر به زبان آلمانی

همان لحظه که آخرین رایش شقیقه اش را هدف گرفته بود و تاریخ مثل همیشه ورق می خورد

فانوس کوچکی

به نشانه اعتراض

سوسو می زد

و ناگهان

شب شد

 

آینه دو چهره دارد...

دستم را روی شانه ی کناری می زنم، سه بار، با طمانینه. بهش می گویم مرا می شناسی ....؟ در چشمان اینک گشادش با ترکیبی از تکبر و چیزهای خوب، به آن طریق عمیقانه نگاه می کنم. و با بارانی بلند کهنه از او می گذرم.

 

 

آینه دو چهره دارد...

هوا تاریک بود و دو مرد داشتند در سکوت سیگار می کشیدند. کسی چیزی نمی گفت. به جز برگ هایی که بالا و پایین می پریدند و باد مثل رودخانه ای به جریانشان انداخته بود. و شاید برگ ها بودند که باد را به جریان می انداختند. کسی چه می داند. به هر حال دو مرد داشتند در سکوت سیگار می کشیدند. هوا سرد بود. باران آرام آرام باریدن گرفت و هر لحظه بر شدت آن افزوده می شد. اندکی قبل سه تار نواخته شده بود. از دشتی، به اصفهان. از زخمه های همیشگی تا ناخن هایی که با تمام قوا تنبوری می نواختند. هنوز صدا در گوش می پیچید. اما آن دو مرد داشتند در سکوت سیگار می کشیدند. خیلی وقت ها شده بود که با ک آینه دو چهره دارد...ادامه مطلب

فیس بوک و اینستاگرام و توییتر و اینا واس ما جا نمیشه ... هیچ جا خونه نمیشه. خیلی چیزا هم فقط توو خونه خود آدم جا میشه.

آینه دو چهره دارد...